Genetyczne skłonności pomagają, ale nabawienie się cukrzycy w większości wypadków wymaga czasu i odpowiednio szkodliwego stylu życia - dowodzą zarówno badania, jak i codzienna praktyka lekarzy rodzinnych. O ile cukrzyca typu I, czyli wynikająca z niedoboru insuliny ma związek z nieprawidłowym działaniem układu immunologicznego i często pojawia się już w dzieciństwie, typ II rozwija się w późniejszym okresie życia i ma związek z trybem życia. Cukrzyca typu II stanowi około 90 proc. wszystkich przypadków. Gdy człowiek je więcej niż potrzebuje, nadmiar odkłada się w postaci tkanki tłuszczowej. Tkanka ta wydziela substancje, które sprzyjają rozmaitym zaburzeniom - podnosi się ciśnienie krwi, nasilają stany zapalne i miażdżyca, rośnie ryzyko cukrzycy. Otyłość i cukrzyca szczególnie łatwo rozwijają się w społeczeństwach przystosowanych do długich okresów głodu - zwłaszcza wśród szczepów żyjących z myślistwa i zbieractwa, w przypadku których zapas tkanki tłuszczowej decydował o przeżyciu. Znanym przykładem są Indianie Pima zamieszkujący Arizonę i Meksyk. W USA otrzymali finansowe wsparcie rządu i zamiast polować chodzą do supermarketu - w rezultacie aż połowa populacji cierpi na cukrzycę. Tymczasem meksykańscy Pima prowadzący tradycyjnie trudne życie w górach Sierra Madre niemal nie mają problemów z tą cywilizacyjną chorobą. Samo bycie mieszkańcem Meksyku nie gwarantuje ochrony przed cukrzycą - właśnie ten kraj przoduje w spożyciu słodkich napojów gazowanych, a na cukrzycę typu II cierpią także dzieci. Meksykański rząd jako pierwszy na świecie wprowadził nawet podatek od napojów gazowanych. Inny dotknięty cukrzycą kraj opisali niedawno dziennikarze serwisu BBC News. Mieszkańcy położonego na Pacyfiku archipelagu Tonga w ciągu kilkudziesięciu lat z ludzi zdrowych i sprawnych stali się rekordzistami pod względem otyłości i cukrzycy. Tradycyjna dieta Tongijczyków składała się z ryb, warzyw korzeniowych i orzechów kokosowych - co oczywiste w przypadku wysp leżących na środku Pacyfiku. Jednak już w połowie XX wieku zaczęto tam sprowadzać różnego rodzaju mięsne okrawki - na przykład ogony indyków z USA oraz mostki i łaty baranie (część tuszy pomiędzy udźcem a łopatką) z Nowej Zelandii. Bardziej wartościowe fragmenty zwierząt praktycznienie nie trafiały na Tonga. Tanie mięso szybko zyskało popularność - wyspiarze uważali, że importowana żywność jest lepsza od krajowej. Lokalni myśliwi, polujący na ryby z ościeniem, sprzedawali swoją zdobycz, aby kupić tanią tłustą baraninę. Siecią łowiły tylko statki z innych krajów - a ich połów trafiał za granicę. Tongijczycy nie zdawali sobie sprawy, że jedzenie ryb byłoby lepsze dla zdrowia. Całe pokolenie wychowało się na importowanej odpadowej baraninie. "Losy narodów zależą od sposobów ich odżywiania" - pisał francuski pisarz i smakosz Jean Anthelme Brillat-Savarin, autor "Fizjologii smaku". Nowa Zelandia i Australia, w których tego rodzaju mięso nie jest uważane za zdatne do konsumpcji eksportują wielką ilość baranich mostków do Chin, Meksyku i państw afrykańskich - oraz do Europy, gdzie robi się z nich np. kebaby. Każde 100 gramów takiej baraniny zawiera 40 gramów tłuszczu (połowa to tłuszcze nasycone) i dostarcza organizmowi 420 kalorii. Niejeden z lubiących ucztować mieszkańców Tonga zjadał za jednym posiedzeniem kilogram mięsa. Rosnący brzuch tylko go cieszył - znaczna tusza była lokalną oznaką wysokiego statusu, szczupłe ciało wskazywało na biedaka. Zmarły w roku 2006 król Tonga Tupou IV był najcięższym monarchą w historii - ważył 200 kilogramów. Obecnie liczące 100 tys. mieszkańców państwo jest rekordzistą świata gdy chodzi odsetek otyłych - aż 60 proc. W roku 1973 na choroby niezakaźne (w tym cukrzycę) cierpiało 7 proc. populacji. W roku 2004 - już 18 proc. Teraz - według danych tongijskiego ministerstwa zdrowia - wskaźnik ten sięga 34 proc. Przeciętna długość życia spadła z ponad 70 do 64 lat, a amputacje kończyn z powodu cukrzycy zdarzają się nawet u dwudziestolatków. Rząd próbował podnieść cło na importowana baraninę i stara się propagować zdrowe odżywianie. Także król Tupou IV w ostatnich latach życia nieco schudł i pozwalał się fotografować w czasie ćwiczeń fizycznych, chcąc przekonać lud do aktywnego trybu życia. Natomiast duchowni (większość Tongijczyków to protestanci) dają swoim owieczkom zły przykład. Otyłych jest aż 85 proc. pastorów. W Polsce osób z rozpoznaną cukrzyca jest ponad 2 miliony, a całkowita liczba chorych może zdaniem ekspertów przekraczać trzy miliony. Badania zlecone przez Instytut Żywności i Żywienia wykazały, że nadmierną masę ciała ma średnio 22,3 proc. Polaków. Jednak w wojewówdztwie mazowieckim odsetek ten sięga 32 proc., a w łódzkim - 30 proc. W latach 70. poprzedniego wieku nadmierną masę ciała miało w Polsce mniej niż 10 proc. uczniów. Obecnie już co piąte dziecko w wieku szkolnym boryka się z nadwagą lub otyłością. Nadmiar tkanaki tłuszczowej w dzieciństwie sprzyja utrzymywaniu się otyłości przez całe życie.
data publikacji: 14:10 ten tekst przeczytasz w 5 minut "Wysypka pojawiła się dosłownie wszędzie; na początku wyglądała jak ukąszenia komarów, potem rozwinęły się pryszczate pęcherze, które pękały. W nocy obudziłem się, wariując z bólu i świądu. Byłem bardzo chory, ale musiałem sam ułożyć swój plan opieki" — na łamach "The Guardian" swoją walkę z małpią ospą i nieprzygotowanym na kolejną epidemię systemem opieki wspomina Sebastian z Nowego Jorku. "Cała ta sprawa wydaje się ogromną porażką, na którą nie powinno się było pozwolić" — ocenia mężczyzna. Shutterstock/ FOTOGRIN/ Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online "Nie miałem pojęcia, jak będzie źle" "Krzyczałam, kiedy szedłem do łazienki" "Byłem jednym z nielicznych szczęśliwców, którzy zostali zaproszeni na leczenie" Światowa Organizacja Zdrowia uznała małpią ospę za "globalne zagrożenie dla zdrowia" Małpia ospa to odzwierzęca choroba wirusowa. Wśród symptomów wymienia się gorączkę, bóle głowy i wysypkę skórną, która zaczyna się na twarzy i rozprzestrzenia na resztę ciała Na łamach "The Guardian" 39-letni Sebastian opowiedział o tym, jak przechorował małpią ospę. "To był totalny koszmar" — mówi, mając na myśli również walkę o opiekę z systemu ochrony zdrowia "Cała ta sprawa wydaje się po prostu ogromną porażką, na którą nie powinno się było pozwolić" — ocenia to, co go spotkało Więcej informacji znajdziesz na stronie głównej Onetu "Nie miałem pojęcia, jak będzie źle" Sebastian ma 39 lat i mieszka w nowojorskim Brooklynie. "Przez ostatnią dekadę moja praca skupiała się przede wszystkim na zdrowiu, prawach seksualnych i reprodukcyjnych, więc śledziłam epidemię od samego początku" — zaczyna opowieść, która niedawno ukazała się na łamach "The Guardian". Mężczyzna zdecydował się opowiedzieć o tym, jak przechorował małpią ospę. "To był totalny koszmar" — mówi wprost i nie chodzi mu tylko o cierpienia związane z samą chorobą, ale też walkę o opiekę z systemu ochrony zdrowia. "1 lipca zacząłem czuć się bardzo zmęczony. Miałem wysoką gorączkę z dreszczami i bólami mięśni. Moje węzły chłonne były tak spuchnięte, że wystawały z gardła" — wspomina Sebastian. Test na COVID-19 okazał się negatywny, kolejnym podejrzeniem była małpia ospa. Dwa dni po pojawieniu się tych dolegliwości, doszły kolejne, tym razem w okolicach odbytu. "Początkowo było to kłucie, swędzenie. W tym momencie się nie bałem (...) Ale nie miałem pojęcia, jak będzie źle" — wspomina. Podczas teleporady lekarz zalecił wykonanie badań. "Miałem wszystkie objawy małpiej ospy i na szczęście nikt nie kwestionował, czy powinienem otrzymać test (...) Nie rozumiałem jednak, jak bardzo ograniczona była zdolność testowania: w tym momencie miasto mogło przeanalizować tylko 10 testów dziennie". Dalsza część artykułu pod materiałem wideo. Sytuację komplikował fakt, że lek przeciwwirusowy stosowany w leczeniu małpiej ospy można uzyskać po pozytywnym wynik testu. "Więc wysłali mnie do domu" z lekiem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. "Krzyczałam, kiedy szedłem do łazienki" Tymczasem wysypka zaczęła się rozprzestrzeniać po ciele mężczyzny, a on sam był coraz bardziej zaniepokojony. "Zmiany pojawiły się dosłownie wszędzie; na początku wyglądały jak ukąszenia komarów, potem rozwinęły się w pryszczate pęcherze, które w pękały, a w końcu w strupy. Miałam je na czaszce, twarzy, ramionach, nogach, stopach, dłoniach, tułowiu, plecach" — opowiada. "W szczycie miałem ponad 50 zmian chorobowych, gorączkę 39,4 st. Celsjusza i silny ból, co doprowadziło mnie do ataku paniki". Potem na całym ciele "od szyi w dół" pojawiła się pokrzywka, doszły do tego ból głowy, ból stawów w palcach i ramionach oraz "dziwny ból w kości piszczelowej, który stał się tak dotkliwy, że nie mogłem wstać". "W nocy obudziłem się, wariując z bólu i świądu" — wspomina. Do tego zmiany w okolicach odbytu zmieniły się w otwarte rany. "To było absolutnie straszne. Dosłownie krzyczałam, kiedy szedłem do łazienki. Nawet utrzymywanie tego obszaru w czystości, mycie się, było niezwykle bolesne. Za każdym razem był to dwugodzinny proces". Swoją sytuację opisuje jednym zdaniem: "Byłem odizolowany, samotny i sfrustrowany niesprawiedliwością sytuacji. Byłem wyraźnie bardzo chory, ale musiałem sam ułożyć plan opieki" — opowiada w "The Guardian". "Byłem jednym z nielicznych szczęśliwców, którzy zostali zaproszeni na leczenie" Cztery dni po wykonaniu testu na małpią ospę Sebastian otrzymał telefon z pilnej opieki medycznej: wynik był pozytywny. "Ale poza tym nie dali mi żadnych informacji. Zacząłem więc dzwonić, by dowiedzieć się, jak uzyskać dostęp do leków przeciwwirusowych". Niestety wciąż odsyłano go w różne miejsca, bez żadnego efektu. "Wtedy moje gardło zaczęło puchnąć, migdałki były pokryte ropą. Na SOR-ze stwierdzili, że to bakteryjne zapalenie migdałków, "dali mi serię antybiotyków". "Ale kiedy poprosiłem ich o leki przeciwwirusowe, powiedzieli, że mi ich nie dadzą, ponieważ otrzymują je tylko osoby z ciężkim upośledzeniem odporności". Sytuacja zmieniła się niespodziewanie następnego wieczora. "W końcu odebrałem telefon z kliniki w Irving Medical Center na Uniwersytecie Columbia. Powiedzieli, że departament zdrowia poprosił ich o zajęcie się moją sprawą. Najwyraźniej byłem jednym z nielicznych szczęśliwców, którzy zostali zaproszeni na leczenie" — mówi Sebastian. W klinice spędził około godziny, "wyszedłem z dwutygodniowym zapasem leku na małpią ospę. Tak mi ulżyło". "Dzień po rozpoczęciu leczenia, 13 lipca, w końcu zadzwoniła do mnie osoba z wydziału zdrowia z informacją, że mogłem być narażony na małpią ospę. Powiedziałem jej, że już mam potwierdzoną chorobę, a ona zapytała mnie o objawy. Rozmowa trwała około pół godziny i najwyraźniej ona czytała scenariusz" — opisuje Sebastian, dodając: "Nawet nie zapytała, jakie mam kontakty". Na szczęście stosowanie leku zaczęło przynosić efekty. "Zmiany zaczęły bardzo szybko wysychać, zostały mi tylko trzy małe strupy. Dopiero w ciągu ostatnich kilku dni mogłem bez bólu iść do łazienki" — przyznaje mężczyzna. Oceniając, to co spotkało go w czasie choroby, mówi otwarcie: "Cała ta sprawa wydaje się po prostu ogromną porażką, na którą nie powinno się było pozwolić. Jeśli ktoś taki jak ja, który przez długi czas zajmował się zdrowiem seksualnym, miał takie trudności z »nawigacją po systemie opieki zdrowotnej«, nie wyobrażam sobie, jak radzą sobie inni ludzie. Znam kilka osób, które po prostu siedzą w domu i cierpią z powodu dręczącego bólu, ponieważ nie otrzymują wsparcia, jakiego potrzebują". Zachęcamy do posłuchania najnowszego odcinka podcastu RESET. Tym razem Olga Komorowska, dźwiękoterapeutka, trenerka głosu i wokalistka opowie o tym, na czym polega terapia dźwiękiem. Jakie są korzyści z "fałszowania", czym jest wibroterapia i jak przenosi się fala dźwiękowa? Dowiesz się tego, słuchając najnowszego odcinka naszego podcastu. ZOBACZ TAKŻE "Najgorszy koronawirus, jakiego widzieliśmy". Jak mutacja zmieni bieg pandemii COVID-19? Objaw Omikronu który zauważysz rano od razu po przebudzeniu. Nie pozostawia złudzeń Ospa wietrzna - jak pielęgnować i pozbyć się zmian skórnych? Źródła choroby zakaźne małpia ospa wirusy wysypka leki gorączka świąd ból Minister zdrowia o małpiej ospie, "rejestrze ciąż" i sposobach na dług zdrowotny [WYWIAD] – Każda osoba, choćby tylko podejrzana o zakażenie, jest izolowana, przeprowadzany jest wywiad epidemiczny, każda osoba z kontaktu jest pod nadzorem inspekcji... Anna Zimny-Zając WHO przeciwko małpiej ospie. Organizacja chce zmiany Naukowcy uważają, że nawiązywanie w nazwie chorób do miejsc geograficznych, ale też zwierząt, stygmatyzuje. Dlatego Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zamierza... Klaudia Torchała Taka jest kolejność objawów małpiej ospy. Na początku przypomina grypę Małpia ospa to choroba odzwierzęca, która może być też przenoszona na ludzi i odwrotnie. W ostatnim czasie odnotowano zakażenia w wielu miejscach na świecie.... Joanna Murawska Wykryto nowe warianty małpiej ospy. To komplikuje obraz sytuacji Małpia ospa zwiększa swój zasięg. Chorobę, która została po raz pierwszy od lat wykryta poza Afryką 7 maja br. w Wielkiej Brytanii, potwierdzono już także w... Paulina Wójtowicz Czy szczepienie przeciw ospie wietrznej chroni przed ospą małpią? [WYJAŚNIAMY] Ospa małpia pojawiła się na początku maja w Europie, a 10 czerwca oficjalnie potwierdzono jej obecność w Polsce. Wzbudza niepokój, ale eksperci uspokajają, że jej... Klaudia Torchała Osiem wczesnych objawów małpiej ospy. To sygnały, że trzeba się izolować Małpia ospa to rzadka choroba tropikalna, której pierwsze przypadki od wielu lat zostały zanotowane w Europie w maju. Czy mamy się czego obawiać? Sprawdzamy, jak... Tatiana Naklicka Ostatnia ofiara ospy. Wirusolog popełnił samobójstwo, gdy się dowiedział Janet zaraziła się ospą prawdziwą w 1978 r., gdy cały świat był przekonany, że uporał się już z tą śmiertelną chorobą. Prawda o tym, jak doszło do zakażenia,... Błażej Strzelczyk Naukowcy od lat ostrzegali przed "odrodzeniem się" małpiej ospy. Mieli rację Pojawienie się przypadków małpiej ospy poza Afryką wzbudziło niepokój na całym świecie. Po ponad dwóch latach pandemii COVID-19 jesteśmy wyczuleni na nowe wirusy... Sylwia Stachura W Polsce do 1980 r. podawano szczepionki przeciw ospie prawdziwej. Czy chronią teraz przed małpią ospą? Wśród doniesień na temat ospy małpiej, która zwiększa swój zasięg, pojawiają się informacje na temat skuteczności wobec tej choroby szczepionki przeciw ospie... Paulina Wójtowicz Ekspert o małpiej ospie: Ta epidemia tylko czekała na to, aby się pojawić. Prosty powód Najwięcej przypadków małpiej ospy w ostatnich dniach stwierdzono w Wielkiej Brytanii. Tamtejsi specjaliści uważają, że wzrost zachorowań to efekt zakończenia... oprac. Adrian DąbekJak wyjaśnił dr Owusu-Ansah, infekcje bakteryjne są głównym powodem gorączki, więc picie herbaty z ziołami przeciwbakteryjnymi, takimi jak imbir, może pomóc. 9. Dodaj bazylię lub rozmaryn do posiłków. Dwa inne zioła, które są związane z obniżeniem gorączki to bazylia i rozmaryn. Podobnie jak imbir, zioła te działają
Jak często powinienem mierzyć temperaturę podczas gorączki? Podczas gorączki zaleca się regularne mierzenie temperatury ciała. Możesz to robić co 4-6 godzin lub zgodnie z zaleceniami lekarza. Pamiętaj, że termometr należy dezynfekować przed i po użyciu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zarazków.
Gdy gwałtownie zagorączkujemy szybko sięgamy po leki przeciwgorączkowe, aby „zbić temperaturę”, szybko poczuć się lepiej i wrócić do codziennych obowiązków. Rzadko zastanawiamy się nad tym, iż gorączka jest objawem toczącej się choroby. Nie wolno jej ignorować, gdyż może być ona objawem poważniejszej choroby i być jedynym objawem, który udało się zaobserwować. Co to jest gorączka? Gorączka jest sygnałem ostrzegawczym od organizmu. W zależności od przyczyn choroby, gorączce mogą towarzyszyć różne objawy. W przeziębieniu gorączce towarzyszą kaszel i katar, natomiast w przypadku zachorowania na grypę występuje kaszel, katar, ból mięśni i głowy. W zapaleniu ucha środkowego oprócz gorączki występuje również ból ucha. Wzrost temperatury ciała towarzyszy też zaburzeniom żołądkowo-jelitowym, zapaleniu pęcherza moczowego, chorobom reumatoidalnym i innym. Gorączką nazywamy ciepłotę ciała: • powyżej 37,2°C mierzona w dole pachowym, • powyżej 37,8°C mierzona w ustach, • powyżej 38°C mierzona w odbytnicy (wygodny, szybki i najdokładniejszy pomiar u niemowląt). Przeczytaj też: Czy powinniśmy bać się grypy? Gorączka leczy! Gorączka jest naturalną obronną reakcją organizmu, bowiem skraca ona czas trwania choroby i łagodzi jej objawy. Istnieją dowody, że podwyższona temperatura ciała powoduje zahamowanie rozwoju drobnoustrojów chorobotwórczych oraz wirusów. Wielu specjalistów uważa, że umiarkowany wzrost temperatury ciała pobudza układ odpornościowy człowieka do obrony. Tak więc gorączka jest najlepszym lekiem przeciwwirusowym. A przecież właśnie przeziębieniowe infekcje wirusowe są najczęstszą przyczyną podwyższonej temperatury. Poza tym gorączka pomaga szybciej przedostać się lekom i komórkom obronnym do miejsca infekcji, ponieważ zwiększa ukrwienie tkanek. Dlatego gorączki mieszczącej się w przedziale od 37,1°C do 38°C (mierzonej pod pachą), nie należy leczyć farmakologicznie. Wystarczy podawać duże ilości płynów, napary ziołowe o działaniu napotnym i bakteriobójczym. Kiedy należy zwrócić się do lekarza? Niezwłocznie trzeba zwrócić się o pomoc lekarza w sytuacjach, gdy: • Gorączka utrzymuje się powyżej 48 godzin • Temperatura ciała jest wyższa niż 40°C i nie spada po zastosowaniu leku • Gorączce nie towarzyszą inne objawy, jak np. katar, kaszel lub ból gardła czy ucha • Gorączka wystąpiła u dziecka w wieku do 3. miesiąca życia • Wystąpiły drgawki gorączkowe • Zaobserwowałeś purpurowa wysypkę na skórze • Wystąpiła sztywność karku • Występują dodatkowo trudności z oddychaniem, bóle żołądka, trudności w oddawaniu moczu • Którykolwiek z symptomów utrzymuje się, pogarsza lub występują nowe. Dowiedz się również: Jak leczyć gorączkę? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Jakże się myliłam! Książka docelowo skupia się na temacie pomocy dzieciom podczas gorączki, jednak jak traktuję ją bardziej uniwersalnie i uważam, że wskazówki można zastosować również u dorosłych. Książka podzielona jest na cztery moduły: pierwszy z nich skupia się na wyjaśnienie terminu "gorączki".
ten tekst przeczytasz w 14 minut Gorączka to zwiększenie temperatury ciała, które pojawia się w wyniku choroby jako obrona organizmu na atak bakterii, wirusów. O gorączce mówimy wtedy, gdy termometr wskazuje temperaturę powyżej 38°C. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Gorączka - rola Przyczyny gorączki Gorączka bez powodu Mierzenie gorączki Gorączka - wpływ na organizm Gorączka a stany podgorączkowe Gorączka - rodzaje Postępowanie w czasie gorączki Czy wysoka gorączka może być niebezpieczna? Wysoka gorączka u dziecka - kiedy do lekarza? Gorączka a hipertermia Gorączka - diagnostyka Gorączka - leki przeciwgorączkowe Kiedy można podać leki przeciwgorączkowe u dziecka? Domowe sposoby na gorączkę Gorączka - rola Gorączka to podwyższona do co najmniej 38°C temperatura ciała. Pojawia się jako reakcja obronna organizmu, który został objęty stanem chorobowym wywołanym przez: bakterie, wirusy, pasożyty, rozrost nowotworowy, reakcję alergiczną, odczyn zapalny, mechanizm autoagresji. Organizm podwyższa swoją temperaturę, gdyż właśnie w takich warunkach zwiększa się skuteczność mechanizmów obronnych organizmu ( wytwarzanie przeciwciał). Wyróżniamy: stan podgorączkowy - powyżej 37°C, stan gorączkowy ostry, stan gorączkowy przewlekły (tory gorączkowe). Aby regularnie kontrolować temperaturę ciała, w domowej apteczce warto mieć dobrej jakości termometr. Urządzenie marki Tech-Med, które w bezdotykowy sposób dokona pomiaru kupisz na Medonet Market. Na stronie znajdziesz też termometr Neno Medic T02 albo Neno Medic T05 z funkcją mierzenia temperatury cieczy. Podsumowując, wysoka temperatura ciała pozwala zwalczać szkodliwe czynniki (im mamy wyższą temperaturę tym bardziej efektywne jest namnażanie się leukocytów i produkowanie przeciwciał). Mimo wszystko wysoka gorączka ma niekorzystny wpływ na organizm człowieka, ponieważ przyspiesza czynność serca oraz może uszkadzać komórki nerwowe, w konsekwencji czego dochodzi do splątania oraz utraty świadomości chorego. Niekorzystne działanie wysokiej temperatury ma szczególnie miejsce u dzieci oraz osób starszych i kobiet w ciąży. Do grupy ryzyka należą również osoby cierpiące na przewlekłe choroby układu krążenia. Zazwyczaj, gdy widzimy że dziecko ma wysoką temperaturę chcemy ją jak najszybciej zbić. Jest to błąd, gdyż wysoka gorączka pozytywnie wpływa na proces odpornościowy oraz na przebieg zakażenia. Ponadto skraca czas trwania choroby i łagodzi towarzyszące jej symptomy. Dlatego nie powinna być obniżana zbyt szybko. Należy ją jednak często kontrolować, by nie dopuścić do zbyt dużego wzrostu. Do pomiaru temperatury ciała skorzystaj z Elektronicznego termometru bezprzewodowego Vitammy Zoom. Gorączka wyższa niż 41,5°C grozi uszkodzeniem białek. Przyczyny gorączki Oczywiście gorączka występuje najczęściej z powodu infekcji wirusowych. Najgroźniejsza jest grypa. Objawami, które towarzyszą infekcji są: ból gardła, kaszel, katar, ból mięśni. Czasem pojawiają się nawet biegunki i wymioty. Infekcja wirusowa trwa przeważnie kilka dni i sama ustępuje, dzięki podwyższonej temperaturze ciała. Infekcje wirusowe leczymy łagodząc jej objawy, można przyjmować środki przeciwbólowe oraz przeciwkaszlowe. Jeżeli gorączce towarzyszą wymioty lub biegunki, trzeba pamiętać o uzupełnianiu płynów i elektrolitów. Działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe wykazują liście maliny, z których można zrobić smaczną herbatkę, Drugim powodem przyczyniającym się do powstawania gorączki są infekcje bakteryjne, które atakują drogi oddechowe. Często jest to gardło, krtań, nos czy zatoki, chorzy pacjenci mają dodatkowo kaszel, katar i ból głowy. Często objawy mylimy z infekcją wirusową, dlatego nie wolno na własną rękę przyjmować antybiotyków! Dorośli powinni skonsultować się z lekarzem internistą, a najmłodsi z pediatrą dziecięcym. Mogą pojawić się również infekcje dolnych dróg oddechowych (oskrzela, płuca), wtedy dochodzą trudności z oddychaniem, kaszel z gęsta wydzieliną, a czasem i ból w klatce piersiowej. Infekcja bakteryjna może ponadto atakować przewód pokarmowy, drogi moczowe, czy rzadziej centralny układ nerwowy. Kolejnym powodem gorączki bywają choroby autoimmunologiczne, w trakcie których nasz organizm walczy z własnymi tkankami przy pomocy układu odpornościowego. Mogą wystąpić miejscowe stany zapalne, którym towarzyszy wysoka gorączka. Gorączka często stanowi pierwszy objaw nowotworu. Niektóre nowotwory produkują pirogeny podnoszące nastawioną temperaturę w podwzgórzu. Inne mogą ulegać nadkażeniom bakteryjnym, dającym objawy ogólnoustrojowe stanu zapalnego. Aby nie dopuścić do rozwoju nowotworu w przypadku wystąpienia niepokojących objawów skonsultuj się z lekarzem onkologiem. Leki to kolejny powód, który może powodować temperaturę. Gorączkę mogą szczególnie wywoływać: leki immunosupresyjne, antybiotyki, barbiturany, leki przeciwhistaminowe czy leki neuroleptyczne. Po zaprzestaniu ich stosowania, gorączka powinna samoistnie minąć; Powody mogą być też alergiczne, innymi słowy układ odpornościowy błędnie rozpoznaje obce, ale zupełnie niegroźne czynniki, czyli antygeny, jako niebezpieczne i podejmuje niepotrzebną walkę. Aby łatwo i wygodnie sprawdzić, czy temperatura ciała jest podwyższona, polecamy Zestaw gorączkowy: bezdotykowy termometr + kompres żelowy. Dzięki kompresowi szybko zbijesz gorączkę, jeśli temperatura ciała jest zbyt wysoka. Polecamy też: Dlaczego temperatura ciała wynosi 36,8 stopni Celsjusza Gorączka bez powodu Jeżeli gorączka trwa przez dłuższy okres czasu, a jej przyczyna wciąż jest nieznana - mówimy o gorączce o nieznanej przyczynie. Za wysoką temperaturę odpowiedzialne są zazwyczaj niezdiagnozowane nowotwory, infekcje (wirusowe, bakteryjne) czy schorzenia autoimmunologiczne. U niektórych pacjentów, nawet po wykonaniu szeregu specjalistycznych badań i diagnostyki nie udaje się stwierdzić pochodzenia gorączki. W rozpoznaniu przyczyny wysokiej temperatury ważny jej dobowy przebieg. Przed wizytą lekarską powinniśmy często mierzyć temperaturę (można wyniki zapisywać na kartce) i następnie przedstawić dane lekarzowi. To jak temperatura wzrasta czy obniża się w ciągu doby jest objawem charakterystycznym dla niektórych schorzeń, dzięki temu łatwiejsze jest rozpoznanie przyczyny. W postawieniu odpowiedniej diagnozy, istotna jest dobra komunikacja pomiędzy pacjentem, a lekarzem. Na Medonet Market kupisz termometr bezdotykowy marki Tech-Med, który cechuje wysoka jakość oraz szybki czas pomiaru. Dowiedz się więcej: Gorączka w ciąży - normy temperatury, leczenie Nie wiesz, jak zbić gorączkę? Wszystkie domowe sposoby zawodzą? Umów się na bezpłatną konsultację z lekarzem rodzinnym w ramach NFZ, zmieniając poradnię POZ na platformie haloDoctor. Formularz zmiany jest dostępny tutaj Mierzenie gorączki Na rynku dostępne są urządzenia do mierzenia temperatury ciała - elektryczne termometry, które w szybki i łatwy sposób określają, czy mamy do czynienia z gorączką. Mierzymy ją zwykle pod pachą, w odbytnicy, jamie ustnej. Należy mieć na uwadze, że wynik mierzenia ciepłoty ciała pod pachą jest o 0,3–0,6° (tj. o 3–6 kresek) niższy niż w pozostałych miejscach ciała. Klasyczny termometr bezrtęciowy kupisz w niskiej cenie na Gdzie można mierzyć temperaturę ciała? w jamie ustnej - prawidłowa temperatura u dorosłych powinna wynosić od 33,2 do 38,2 °C; pod pachą - jest to najczęstsza metoda mierzenia gorączki, jednak najmniej dokładna, ponieważ mierzy ciepłotę skóry, a nie organizmu; u osoby dorosłej powinna wynosić od 35,5 do 37,0 °C, u dzieci od 35,6 od 37,2°C; w uchu - w tym przypadku mierzona jest temperatura błony bębenkowej; u dorosłych prawidłowa temperatura powinna wynosić od 35,4 do 37,8°C, u dzieci od 35,6 do 37,7°C; w odbytnicy - ta metoda daje najbardziej miarodajny pomiar, u dorosłych od 34,4 do 37,8°C, u dzieci od 36,6 do 38,0°C. Najlepszym termometrem stosowanym u niemowląt i dzieci, które nie ukończyły 3. roku życia jest termometr doodbytniczy. Z kolei u dzieci pomiędzy 3. a 5. rokiem życia zaleca się mierzenie gorączki w uchu, a już u dzieci powyżej 5. roku życia - pod pachą. Również czas pomiaru jest ważny i zależy od użytego termometru. Najszybszy wynik uzyskamy dzięki termometrowi elektrycznemu. Wypróbuj Termometr elektroniczny z elastyczną końcówką TM-CLASSIC wodoodporny, który jest wygodny w użyciu i bezpieczny. Polecamy również Termometr wodoodporny z elastyczną końcówką AccuTerm Flexi umożliwiający również pomiar raktalny. Dowiedz się więcej: Jak poprawnie mierzyć temperaturę? Gorączka - wpływ na organizm W czasie trwania gorączki nasz organizm: kurczy naczynia krwionośne skóry co sprawia, że osoba chora, która ma wysoką temperaturę jest blada (osoba z gorączką traci mniej ciepła); wprawia w drgania mięśnie szkieletowe (mamy tzw. dreszcze); praca mięśni, powoduje uwalnianie się znacznych ilości ciepła; napina mięśnie przywłosowe (mamy wtedy tzw. gęsią skórkę); spala tkankę tłuszczową, a zwłaszcza tzw. tłuszcz brunatny; zwiększa aktywność hormonów tarczycy co sprawia, że energia powstająca w procesach metabolicznych w organizmie nie jest wykorzystywana efektywnie (np. do pracy czy syntezy związków chemicznych), ale jest rozpraszana w organizmie pod postacią ciepła. Utrzymująca się gorączka może być bardzo niebezpieczna. W takiej sytuacji niezwłocznie powinieneś skontaktować się z lekarzem. Najlepiej nie wychodź z domu - umów się na telekonsultację online z lekarzem rodzinnym w serwisie Tam zrobisz to szybko i bezpiecznie. Termometr rtęciowy - jak działa? Co zrobić, kiedy się zbije? Gorączka a stany podgorączkowe Stan podgorączkowy często zdarza się w czasie ciąży, w drugiej fazie cyklu miesięcznego, jak również w czasie wysiłku fizycznego czy w emocjach. Należy też pamiętać, że u dużej części ludzi z powodu dobowego cyklu aktywności życiowej temperatura ciała jest po południu o parę kresek wyższa niż rano (tradycyjna wartość 36,6°C odnosi się z reguły do pomiaru porannego). U osób gorączkujących ta cecha jest zazwyczaj zachowana i ciepłota ciała jest po południu wyższa o około od 1 do 1,5°C od porannej i jest to typowy tor gorączki. Jeśli tor ten przebiega odmiennie, taką gorączkę określa się jako: gorączkę stałą – różnica temperatury porannej i wieczornej jest mniejsza niż 1°C; gorączkę trawiącą – różnica wynosi ponad 2°C, a jej skrajną odmianą nazywamy gorączką hektyczną (różnica ponad 3°C); gorączkę przerywaną (inaczej okresową) – gorączka co trzeci lub czwarty dzień; gorączkę dwugarbną, czyli pojawienie się wysokiej gorączki przez parę dni, potem po krótkiej poprawie ze stanem podgorączkowym – ponownie wysoka ciepłota ciała, przy czym tor dzienny jest zwykle typowy. Do regularnego pomiaru temperatury ciała warto stosować bezpieczny termometr, taki jak np. Termometr elektroniczny z alarmem gorączki VITAMMY nano 1. Przeczytaj również: Termometr bezdotykowy – jaki wybrać? [WYJAŚNIAMY] Gorączka - rodzaje Wyróżniamy kilka rodzajów gorączki: gorączka z objawami towarzyszącymi – do jej objawów zaliczyć można np.: nudności, silne bóle głowy, pieczenie przy oddawaniu moczu, światłowstręt, uporczywy kaszel, zaburzenia świadomości, ból okolicy lędźwiowej, silny i nagły ból brzucha oraz krew w stolcu. W takich przypadkach należy pilnie skonsultować się z lekarzem; gorączka o nagłym przebiegu – czyli stan nagle podwyższonej temperatury lub też bardzo wysoka gorączka (powyżej 40°C) mogą sugerować hipertermię, której objawami są zaburzenia widzenia, zawroty głowy, czy też mdłości i osłabienie organizmu. Gdy do czynienia mamy z hipertermią tzn. że dochodzi do problemów z mechanizmami chłodzącymi organizm. W skrajnym przypadku może to zakończyć się groźnymi uszkodzeniami mózgu, a nawet śmiercią. Gdy taki stan występuje, osoba chora musi jak najszybciej trafić do szpitala; gorączka przewlekła – W przypadku nieustępującego stanu podgorączkowego czy gorączki, a nie ma co do tego widocznej przyczyny, należy udać się do lekarza; niewysoka gorączka bez niepokojących objawów – w przypadku normalnych objawów (bólu głowy czy bólu mięśni) przy gorączce do 39°C nie należy się zbytnio martwić, gdyż jest odpowiednie i naturalne działanie naszego organizmu. W takich sytuacjach zaleca się wygrzewanie się w łóżku i przyjmowanie leków przeciwgorączkowych. Jeśli gorączka utrzymuje do tygodnia to znak, że organizm walczy z chorobą. Postępowanie w czasie gorączki Co do postępowania w przypadku gorączki zależeć one będą od: toru i szybkości narastania gorączki, okoliczności powstania gorączki i objawów towarzyszących. Zazwyczaj krótki wzrost temperatury nie jest powodem do niepokoju. Najczęściej spowodowany jest infekcją, przeziębienie bądź też zatruciem pokarmowym. Należy pamiętać, że wzrost temperatury jest naturalnym objawem obrony organizmu, prawidłowo reagującego na zakażenie. Gorączka jest tylko częścią choroby i znakiem, by udać się do lekarza, przyjmować odpowiednie leki i odpoczywać w łóżku. Inaczej ma się sprawa w sytuacji klinicznej. Gdy do czynienia mamy z gorączką niesięgającą 39°C, a objawami są tylko bóle mięśni o raz głowy to prawdopodobnie do czynienia mamy z infekcją wirusową. Sytuacja taka nie wymaga od razu wizyty u lekarza, a wzięcie pod uwagę przyjęcie leków przeciwgorączkowych dostępnych bez recepty i leżenie w łóżku. Możesz również wypróbować suplement diety Chang Shang Ekstrakt, który jest polecany przy gorączce i stanach zapalnych. Znajdziesz go na Medonet Market. Kup suplement Czarny Bez SOLHERBS, który jest polecany w czasie spadków odporności oraz wspomagająco w walce z gorączką. Również Syrop LIPOTERM z witaminą C i lipą jest pomocny w przypadku podwyższonej temperatury i infekcji. Jeżeli gorączka utrzymuje się do tygodnia, to nie jest znakiem, że do czynienia mamy z ciężkim przypadkiem, ponieważ to właśnie tyle czasu jest potrzebne, by nasz układ odpornościowy wytworzył przeciwciała i komórki, mające zniszczyć czynnik zakaźny. Jeżeli jednak gorączka wraz z towarzyszącymi jej objawami nie zmniejsza się, należy się udać do lekarza. Należy się obawiać, jeśli do czynienia mamy z gorączką współistniejącą z bardzo poważnymi objawami i ciężkim stanem chorego. Do charakterystycznych przykładów zaliczyć można np.: silny ból głowy z zaburzeniami świadomości; duszność, kaszel suchy lub wilgotny, często ból w klatce piersiowej; angina (ropne zapalenie gardła i migdałków) z plamistą, czerwoną wysypką; nudności, wymioty, zatrzymanie stolca i wiatrów, silny ból brzucha; kaszel, katar, zapalenie spojówek ze światłowstrętem, dwugarbny tor gorączki; względnie niewysoka gorączka, z niestrawnością, wymiotami, odbarwionym stolcem i rozwijającą się w ciągu kilku dni żółtaczką; pieczenie przy oddawaniu moczu, jego częste oddawanie i niekiedy krwiste zabarwienie, czasem także ból okolicy lędźwiowej. Jeżeli do czynienia mamy z podanymi wyżej objawami należy jak najszybciej udać się do lekarza. Być może zajdzie potrzeba natychmiastowej hospitalizacji. Gdy z kolei do czynienia mamy z niewysoką gorączką, czyli taką poniżej 39°C, a w czasie, której nie ma żadnych charakterystycznych objawów, jednocześnie stan taki utrzymuje się dosyć długo to znaczy, że sytuacja jest bardzo poważna. W takich przypadkach mowa jest o tzw. gorączce o nieznanej przyczynie. Z gorączką o nieznanej przyczynie mamy do czynienia, jeśli ta przekracza 38°C i trwa dłużej niż trzy tygodnie. W takiej sytuacji należy jak najszybciej udać się lekarza. Czasem zachodzić może sytuacja, w której temperatura ciała bardzo szybko rośnie, oznaczać to może najprawdopodobniej nie gorączkę a hipertermię. Sprawia to, że każdy przypadek, gdy czynienia mamy ze wzrostem temperatury ciała powyżej 40°C wymaga szybkich oraz konkretnych działań, czyli: podania 1g kwasu acetylosalicylowego lub też 1g paracetamolu oraz dużej ilości zimnych płynów, a w sytuacji, gdy nie będzie to wystarczało, obłożenia chorego mokrymi i zimnymi prześcieradłami lub lodem, a następnie zastosowania chłodnych kąpieli. Konieczne jest również jak najszybsze zgłoszenie się na SOR lub wezwanie karetki pogotowia ratunkowego. Czy wysoka gorączka może być niebezpieczna? W pewny momencie wysoka temperatura przestaje pełnić swoją wersję obronną, a zaczyna być poważnym zagrożeniem dla naszego życia. Zmiana ciepłoty ciała przekraczająca jej normalny poziom o 4°C prowadzi do uszkodzenia struktur komórkowych i zaburzenia wielu procesów chemicznych zachodzących w organizmie. Wysoką temperaturą najbardziej odczuwa nasz mózg, jeżeli nasza gorączka przekracza 41°C, dochodzi do poważnego zaburzenia jego funkcjonowania, co w efekcie może spowodować nieodwracalne zmiany w strukturze białek w komórkach nerwowych. Nawet niższa temperatura, która długo trwa jest niebezpieczna, ponieważ obciąża nasz organizm. Gorączka jest zagrożeniem szczególnie dla osób w wieku starszym (choroba wieńcowa), gdyż powoduje szybszą pracę serca, a tym samym większe zapotrzebowanie na tlen (może pojawić się niedokrwienie serca). Czasem wysoka temperatura prowadzi do zapaści u dorosłych, natomiast u małych dzieci mogą wystąpić drgawki. Sprawdź czy powinieneś skonsultować się z lekarzem? Przejdź samodzielnie przez wstępny wywiad medyczny. Wysoka gorączka u dziecka - kiedy do lekarza? Gorączka występująca u noworodka poniżej czwartego tygodnia powinna być natychmiastowym wskazaniem do wizyty u lekarza. Konieczne jest przeprowadzenie badań oraz wykluczenie infekcji bakteryjnej, która często nie daje żadnych dodatkowych symptomów. Również temperatura powyżej 40 stopni Celsjusza, która utrzymuje się około 5 dni oraz ogólny zły stan dziecka powinny być skonsultowane medycznie, szczególnie gdy towarzyszą im objawy takie jak biegunka oraz wysypka. To samo dotyczy drgawek gorączkowych, które stanowią niebezpieczeństwo dla dziecka. Zobacz też: Temperatura u noworodka Gorączka a hipertermia Hipertermia to stan, który charakteryzuje się podwyższoną temperaturą ciała i układem termoregulacji, który nie jest przestawiony na jej wyższą wartość. Mimo, że układ sterujący próbuje zbić temperaturę, to upośledzone wydalanie ciepła lub nadmierne wytwarzanie temperatury, utrzymuje się w organizmie na wysokim poziomie. Jedną z najczęstszych przyczyn hipertermii jest przebywanie w bardzo niekorzystnych warunkach i dużej wilgoci. Szczególnie narażone są osoby, które właśnie w takich warunkach (na słońcu) uprawiają wysiłek fizyczny. Dochodzi do przegrzania organizmu, który nie jest w stanie oddać wystarczającej ilości ciepła, w konsekwencji dochodzi do udaru cieplnego. W leczeniu hipertermii nie wolno przyjmować standardowych leków przeciwgorączkowych, ponieważ nie dają one żadnego efektu. Tego typu preparaty przestawiają jedynie temperaturę w termostacie podwzgórza (osoba z hipertermią nie ma akurat z tym problemu). A więc co zrobić? Należy przenieść chorego w chłodne miejsce, ściągnąć mu ubrania i podawać chłodne napoje, ponadto należy stosować chłodne okłady, np. z ręczników. Gdy dojdzie do utraty przytomności lub podejrzewamy udar cieplny, niezwłocznie należy wezwać pogotowanie ratunkowe, ponieważ stan ten zagraża życiu. Okłady można robić z wykorzystaniem specjalnych kompresów albo Termofora gumowego Sanity. Polecamy również Termofor z pestkami wiśni i lawendą Loffme, który można stosować zarówno na ciepło, jak i na zimno. Gorączka - diagnostyka Lekarz przeprowadza z chorym wywiad i gdy zachodzi taka potrzeba, to zleca badania dodatkowe. Bardzo ważne jest, by chory dokładnie opowiedział o swoich objawach, jak np. kaszel, bóle mięśni czy bóle głowy. Oprócz tego należy wspomnieć o takich okolicznościach jak ostanie wyjazdy (szczególnie gdy w grę wchodził wyjazd za granicę), ukąszenie przez kleszcza i przyjmowane leki lub zioła. Lekarz badający pacjenta będzie zwracał uwagę np. na: stan błon śluzowych, wysypki skórne, zmiany osłuchowe nad płucami, sercem, obrzęk kończyn, obrzęk stawów, bolesność miejscową lub uogólnioną jamy brzusznej, czy też zaczerwienieniem wzdłuż przebiegu żyły. W przypadku chorób zakaźnych będą powiększone węzły chłonne. W przypadku gdy zachodzi potrzeba, przeprowadzenia dodatkowych badań, będą to: morfologia krwi obwodowej z rozmazem krwinek białych; badanie ogólne moczu wraz z posiewem moczu i antybiogramem, który ma na celu wykazać, jakie leki zastosować; CRP, OB. AlAT, AspAT, amylaza, czynnik reumatoidalny. Wszystko zależy od podejrzeń lekarza co do choroby, z którą ma do czynienia. Jeżeli występują problemy diagnostyczne, lekarz może zlecić badania mikrobiologiczne, posiewy krwi w kierunku bakterii tlenowych i beztlenowych, badania plwociny w kierunku gruźlicy i innych zakażeń drzewa oskrzelowego (nieraz z antybiogramem), badanie płynu mózgowo-rdzeniowego lub badania serologiczne swoiste dla poszczególnych czynników zakaźnych (wirusów, bakterii i pasożytów). Czasem zdarza się też, że przy gorączce zlecone zostają badania obrazowe jak np.: USG jamy brzusznej, tomografia komputerowa, echokardiografia serca lub rezonans magnetyczny obszarów podejrzanych o ognisko chorobowe stanowiące przyczynę gorączki, niekiedy scyntygrafia kości oraz badanie ultrasonograficzne naczyń. Gorączka - leki przeciwgorączkowe Najczęściej by zbić gorączkę, korzysta się z leków przeciwgorączkowych. Do leków, które przynoszą najlepsze efekty, zalicza się preparaty na bazie paracetamolu oraz ibuprofenu. Paracetamol (np. Apap) działa przeciwgorączkowo oraz przeciwbólowo i wywołuje stosunkowo niewiele działań niepożądanych, należy jednak nie sięgać po niego zbyt często, gdyż może uszkadzać wątrobę. Kolejne z leków należą do grupy leków na bazie Ibuprofenu (np. Ibuprom) i są to niesteroidowe leki przeciwzapalne, które zwalczają gorączkę i mają działanie przeciwzapalnie. Jednakże podobnie jak poprzednicy mogą spowodować wiele efektów ubocznych takich jak: dolegliwości ze strony układu pokarmowego (bóle brzucha, wymioty czy biegunka). Oprócz tego dojść może do krwawienia z przewodu pokarmowego oraz powstawania wrzodów żołądka. Inne preparaty zbijające gorączkę to kwas acetylosalicylowym (np. Aspirin, Polopiryna) oraz metamizol (np. Pyralgina). Należy mieć na uwadze fakt, że leki powinny być odpowiednio dopasowane do stanu zdrowia danej osoby oraz jej wieku. W zależności od wieku inna jest też forma podawania preparatu: dorośli zazwyczaj sięgają po tabletki, dzieci piją syropy, a w przypadku niemowląt stosuje się czopki doodbytnicze. Bardzo ważne jest też to by stosować się do informacji zawartych w ulotkach dodawanych do każdego leku a w razie wątpliwości konsultować się z lekarzem bądź farmaceutą. Zawsze warto wspomagać się w przypadku gorączki herbatami i naparami ziołowymi, np. z Liści babki lancetowatej o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym. Polecamy: Obniżanie gorączki może zwiększyć liczbę ofiar grypy Kiedy można podać leki przeciwgorączkowe u dziecka? Należy jeszcze raz podkreślić, że nie zawsze gorączka stanowi wskazanie do wdrożenia środków przeciwgorączkowych natychmiast. Temperatura nie przekraczająca 38 stopni Celsjusza na ogół nie zaburza czynności organizmu. Inaczej sytuacja wygląda, gdy przekroczony ona 40 stopni. Wówczas należy mieć na uwadze, że mogą pojawić się zaburzenia świadomości i inne poważne uszkodzenia. Taką gorączkę należy natychmiast obniżyć. Oczywiście lekarz może zalecić wdrożenie leczenia przy niższych wartościach temperatury. Nie zaleca się podawania dziecku leków przeciwgorączkowych, np. przed obowiązkowym szczepieniem, ponieważ może to całkowicie obniżyć skuteczność aplikowanej szczepionki. Podawanie leków przeciwgorączkowych u dziecka ma przede wszystkim na celu poprawę jego komfortu, dlatego nie zawsze istnieją co do tego bezwzględne wskazania. Należy raczej zadbać o to, aby dziecko przyjmowało odpowiednią ilość płynów w celu zapobiegnięcia odwodnieniu. Gorączka powoduje, że jesteśmy osłabieni, mamy dreszcze i towarzyszy nam ogólne złe samopoczucie. Leczenie ma na celu nie tylko obniżenie temperatury, ale również łagodzenie występujących objawów. Preparaty przeciwgorączkowe dostępne są w aptece bez recepty. Zazwyczaj zaleca się stosowanie paracetamolu (dla dzieci w postaci doustnej podaje się w dawce 10–15 mg na 1 kilogram masy ciała, maksymalnie co 6 godzin) oraz ibuprofenu (w dawce 5–10 mg na 1 kilogram masy ciała ( max. 20-30 mg na kg/mc/dobę), maksymalnie co 6 godzin) . Nie poleca się stosowania kwasu acetylosalicylowego u dzieci do 12 ze względu na możliwość wystąpienia zespołu Reye'a. Nie poleca się naprzemiennego stosowania paracetamolu oraz ibuprofenu, ponieważ może to doprowadzić do pomyłki w wielkości przyjmowanych dawek oraz w wymaganych odstępach czasowych. W konsekwencji może to mieć toksyczne działanie dla organizmu dziecka. Chociaż oba preparaty są bezpieczne to u dzieci, które nie ukończyły jeszcze 6. miesiąca życia, z chorobą nerek i odwodnionych lepsze zastosowanie ma paracetamol. Przeczytaj więcej na ten temat: Wysoka gorączka u dziecka - przyczyny i sposoby zbijania temperatury Domowe sposoby na gorączkę W doraźnej pomocy domowej przedlekarskiej można skorzystać z domowych sposobów na gorączkę: ułożenie gorączkującego w łóżku, w pozycji półsiedzącej, podanie ziołowych środków napotnych i przeciwgorączkowych, np. herbaty z sokiem malinowym, herbaty z Liści brzozy, naparów z kwiatu lipy, z kwiatu lub owocu bzu czarnego; 2-3 razy dziennie po 2/3 szklanki świeżego naparu, podanie jednorazowe farmakologicznych środków przeciwgorączkowych, ponowne zmierzenie temperatury w godzinę po podaniu wyżej wymienionych preparatów, na przykład termometrem Visiofocus Mini, aby mieć orientację co do tendencji jej kształtowania się; w 3 godziny po podaniu wyżej wymienionych leków należy ponownie skontrolować temperaturę ciała i w przypadku braku tendencji do jej obniżenia - powtórzyć drugi raz wyżej wymienione leki w podanych już dawkach, postawienie baniek na plecy podczas okresu wzmożonego zachorowania na grypę i stany grypopodobne, u osób młodych z wydolnym krążeniem i prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi, zwłaszcza przy kaszlu i innych objawach przeziębienia; pożądane jest jednak, aby - jeśli to możliwe - wskazania do postawienia baniek ustalał lekarz. Należy pamiętać, że przewlekła gorączka, której nie sposób obniżyć w domowych warunkach, zobowiązuje chorego do natychmiastowej wizyty u lekarza. Zobacz też: Jak zbić gorączkę? Oto kilka domowych sposobów gorączka objawy chorobowe infekcje bakteryjne infekcje wirusowe układ odpornościowy wysoka gorączka gorączka u dziecka stan podgorączkowy choroby autoimmunologiczne mierzenie temperatury Gorączka krwawiących oczu blisko Polski. Przenoszą ją kleszcze Ognisko kleszczy wędrownych, roznoszących groźną chorobę, wykryto tuż przy polskiej granicy — podaje Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób.... Tomasz Gdaniec Japońskie zapalenie mózgu, żółta gorączka - to grozi ci na egzotycznych wakacjach Świat ogłasza koniec pandemii, a spragnieni egzotyki turyści planują już urlopowe eskapady. Jednak każda daleka podróż to także możliwość kontaktu z nieznanymi w... Monika Zieleniewska Siedem najgroźniejszych wirusów świata Od wybuchu epidemii na początku lat 80. ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) zabił ok. 40 mln osób na całym świecie. Nie jest jednak jedyną cząsteczką... Zuzanna Opolska Gorączka krwotoczna krymsko-kongijska wróciła. WHO: to potencjalna pandemia Kobieta z Wielkiej Brytanii podczas podróży do Azji Centralnej zakaziła się wirusem gorączki krwotocznej krymsko-kongijskiej. To trzeci taki przypadek na Wyspach... Agnieszka Mazur-Puchała Jest na liście potencjalnych pandemii WHO. W Polsce mało znana. Jak objawia się gorączka doliny Rift? [NOWA PANDEMIA?] Gorączka doliny Rift to jedna z kilku gorączek krwotocznych przenoszonych przez komary. Występuje głównie w Afryce, atakuje zwierzęta hodowlane (przeżuwacze),... Adrian Dąbek Grudniowe przebodźcowanie, czyli jak zadbać o siebie w świątecznej gorączce Przedświąteczna gorączka sprawia, że jesteśmy zestresowani, przebodźcowani i wyczerpani. Dlatego tak ważne jest zadbanie o swój dobrostan psychiczny, rezyliencję... Kama Wojtkiewicz Jak zbić gorączkę? Oto kilka domowych sposobów Pojawiające się w organizmie człowieka wirusy lub bakterie, sprawiają, że zaczyna on się bronić, poprzez zwiększenie temperatury ciała. Gorączka pojawia... Anna Krzpiet Co może oznaczać gorączka u dziecka? To musi wiedzieć każdy rodzic Podwyższona temperatura u malucha zdarza się dość często. Kiedy powinna budzić niepokój, a kiedy jest wynikiem zwykłej infekcji wirusowej? Jak radzić sobie z... Gorączka, wymioty, kaszel u dziecka. Kiedy nie ma potrzeby, by iść do lekarza? Lekarze pediatrzy podkreślają, że nawet im trudno od razu odróżnić u dziecka grypę, zakażenie koronawirusem, wirusem RSV czy inną infekcję. Podobnie rodzice mogą... Małgorzata Krajewska Jak poprawnie mierzyć temperaturę? Wzrost temperatury ciała to jeden z podstawowych wskaźników informujących o infekcji. Pojawienie się gorączki to objaw, który może wskazywać na zakażenie... Marlena Kostyńska XMYCZ.jak nabawić się gorączki
